ساماندهی بافت های فرسوده در راستای توسعه درون زا و پایدار شهری(مطالعه موردی: کوی یوسفی شهر اهواز)

کوی یوسفی به عنوان بخشی از بافت فرسوده شهر اهواز بنا به دلایلی نظیر مرکزیت جغرافیایی و ارائه خدمات بهتر، استقرار بازار و فعالیت های تجاری و فرهنگی از توان بالقوه نسبتأ بالایی برای ساماندهی بافت های فرسوده به عنوان یکی از پیش شرط های لازم برای توسعه درون زا و پایدار شهری برخوردار است که دارای عناصری چون مشارکت مردم، رضایت مندی سکونتی، بهره مندی از تسهیلات دولتی و... می باشد. با توجه به این که میزان هر یک از مولفه ها در جوامع مختلف متفاوت است. پژوهش حاضر به بررسی تأثیر مولفه های مشارکت مردم، رضایتمندی سکونتی و بهره مندی از تسهیلات دولتی بر ساماندهی بافت های فرسوده در راستای توسعه درون زا و پایدار شهری(مطالعه موردی: کوی یوسفی اهواز) پرداخته است. روش پژوهش تحلیلی- پیمایشی است. جمع آوری داده ها به شیوه کتابخانه ای(اسنادی، نقشه،... ) و میدانی(مشاهده، پرسشنامه و...) صورت گرفته و تجزیه و تحلیل آن ها با استفاده از نرم افزارهای spssوexcel و با به کارگیری آزمون های کندال و اسپیرمن انجام شده است. جامعه آماری مورد مطالعه خانوارهای ساکن در کوی یوسفی اهواز به تعداد 3412 خانوار می باشد که از این تعداد، 300 خانوار با استفاده از فرمول کوکران و به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده در تحقیق حاضر، پرسشنامه می باشد که بعد از سنجش اعتبار و پایایی آن، به مرحله اجرا درآمده است. یافته های حاصل از این پژوهش نشان می دهد بین مشارکت مردم، رضایتمندی سکونتی و ساماندهی بافت های فرسوده در راستای توسعه درون زا و پایدار شهری رابطه وجود دارد، متغیر بهره مندی از تسهیلات دولتی بر ساماندهی بافت در راستای توسعه درون زا و پایدار شهری تأثیرگذار نیست.پس از آزمون فرضیه های تحقیق بر اساس یافته های کسب شده نتایج نشان داد که زمینه های ساماندهی بافت در کوی یوسفی فراهم می باشد، و حرکت در مسیر توسعه درون زا و پایداری بافت های فرسوده بدون توجه به پتانسیل های انسانی، گروهی و رضایتمندی سکونتی امری غیرقابل اجراست و در نهایت در رابطه با نتایج پژوهش نیز راهکارهایی ارائه گردیده است.